با توجه به پتانسيل كاربرد وسيع نانوساختارهاي متخلخل در صنايع مختلف، استفاده از روشي ساده ، كم هزينه و صنعتي براي توليد آنها ضروري به نظر مي رسد. در اين اختراع، با استفاده از روش سيم انفجاري، نانوساختارهاي متخلخل توليد مي شود. در اين روش مواد اوليه (مفتول هاي فلزي) و همچنين موادي براي آغشته سازي (كه به عنوان مثال از هيدروكربن¬هاي ارزان نيز مي توان استفاده كرد)بسيار ارزان و در دسترس هستند. زمان واكنش بسيار كم (زمان جرقه زني) است. نياز به كنترل حين آزمايش نيست و به راحتي قابليت صنعتي شدن دارد. در اين روش، با استفاده از سيم هاي همجنس، آغشته سازي، بافت و انفجار آنها مي توان نانوساختارهاي ژله اي متخلخل ايجاد كرد. لازم به ذكر است كه برخلاف اختراع \\"توليد نانوساختارهاي بر پايه چند فلز به روش سيم انفجاري سيم هاي بافته شده\\" در اين اختراع الزاما بايد از سيم هاي همجنس استفاده نمود و نتايج بدست آمده در اين اختراع با نتايج اختراع ذكر شده كاملا متفاوت هستند

توليد نانوساختارهاي فلزي به دليل ويژگي ها و كاربرد فرآوان آنها در زمينه هاي مختلف بسيار مورد توجه محققان بوده است. يكي از روش هاي مناسب براي توليد اين نانوساختارها استفاده از روش سيم انفجاري است. در اين روش با عبور جريان ناگهاني از يك سيم نازك در محيط مايع يا گاز، سيم منفجر شده و نانو ساختارهاي فلزي توليد مي شود. بسياري از محققان براي توليد نانو ذرات آلياژي به اين روش از سيم هاي آلياژي استفاده كرده اند. تعدادي نيز از روش هايي همچون استفاده از سيم هاي الكتروانباشت شده يا الكترولس شده بهره برده اند. اما در اينجا ما با استفاده از روشي بسيار ساده با استفاده از سيم هاي اوليه بسيار نازك و و تاباندن(يا بهتر است بگوييم بافتن) در هم و انفجار سيم بافته شده به روش سيم انفجاري، نانوساختارهاي آلياژي توليد كرده ايم. با توجه به اينكه سيم هاي آلياژي در بازار محدود و با درصد هاي مشخصي هستند، اين روش نسبت به استفاده از سيم هاي آلياژي بسيار مناسب تر است. و همچنين نسبت به سيم هاي الكتروانباشت شده يا الكترولس شده به دقت و كنترل كمتري احتياج دارد.